لوله پلی اتیلن پلی رود که برای عمل بینی استفاده می شود

مقررات و فعالیت های بازاریابی اخیر صنعت پلاستیک را به ارائه راه حل هایی سوق داده است که به اقتصاد پلاستیک دایره ای منجر می شود.

در اتحادیه اروپا (EU)، کمیسیون اروپا با اعلام اهداف برای استفاده بیشتر از پلاستیک های بازیافتی در محصولات جدید و اهداف بازیافت برای زباله های بسته بندی پلاستیکی  به این توسعه کمک می کند.

اگرچه حداقل درصد مشخصی برای محتوای بازیافت در بطری های نوشیدنی پلی اتیلن ترفتالات (PET) وجود دارد، هیچ مقرراتی برای استفاده از پلی اتیلن (PE) بازیافت پس از مصرف (PCR) یا بهتر بگوییم پلی اتیلن بازیافتی (rPE) از بسته بندی وجود ندارد.

با این وجود، rPE در محصولات بسته بندی (غیرغذایی) استفاده و تبلیغ می شود.

علاوه بر این، کمیسیون اروپا همچنین استفاده از PCR ها را در کاربردهای غیر بسته بندی مانند لوله ها بررسی می کند، زیرا آنها “پتانسیل خوبی برای جذب محتوای بازیافتی” نشان می دهند.

استفاده از بازیافت لوله پلی اتیلن پلی رود پس از مصرف نادر است و سودمندی آن مشکوک است.

با توجه به چرخه طولانی استفاده از لوله ها، مواد زائد لوله پلی اتیلن پس از استفاده ممکن است چندین دهه قدمت داشته باشد و عملکرد پایین تری نسبت به فرمولاسیون مواد لوله مدرن داشته باشد.

اگرچه چندین استاندارد اروپایی استفاده از مواد غیر بکر منشأ گرفته از محصولات لوله را مطابق با استانداردهای لوله اروپایی مجاز می‌دانند، حداقل در حال حاضر، استفاده از مواد بازیافتی از محصولات غیر لوله یا منابع خارجی را به طور مشخص ممنوع می‌کنند.

جدا از منشاء مواد، ویژگی های عملکردی وابسته به کاربرد (از لوله های گاز فشار قوی تا لوله های زهکشی بدون فشار) عوامل محدود کننده هستند.

استفاده محدود از مواد بازیافتی از منابع ضایعاتی به جز لوله‌ها برای کاربردهای لوله‌کشی با کارایی بالا و پرخطر مانند لوله‌های گاز تحت فشار یا آب آشامیدنی قابل قبول است

با این وجود، rPE ممکن است همچنان برای جایگزینی (تا حدی) مواد بکر در برنامه‌های لوله‌کشی بدون فشار کم خطر مانند لوله‌های زهکشی، فاضلاب یا لوله‌های ژاکت استفاده شود، تا زمانی که ویژگی‌های عملکردی لازم را داشته باشند.

رزین های لوله باید قبل از پذیرش برای استفاده در محصولات لوله، تحت یک برنامه آزمایش گسترده قرار گیرند.

بسته به کاربرد لوله، آنها باید با محدودیت های خاصیت مربوط به چگالی، زمان القای اکسیداسیون، سرعت جریان مذاب، محتوای آب، محتوای کربن سیاه و در نهایت کربن سیاه و/یا پراکندگی رنگدانه مطابقت داشته باشند.

بسیاری از این خواص به مرحله نهایی پردازش، یعنی پس از افزودن نهایی و ترکیب رزین بستگی دارد.

دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.

نظرتان را ثبت نمایید.

شماره همراه شما منتشر نخواهد شد.